پارسي يار
شبکه اجتماعي پارسي زبانان [نسخه آزمايشي]
شبکه اجتماعي پارسي زبانان [نسخه آزمايشي]
RSS
غلط غو لو ت
غلط غو لو ت
پيام هاي برگزيده مجله پارسي نامه اتاق پيشنهادات پارسي نامه همه‌ي پيامهاي پارسي يار
غلط غو لو ت
غلط غو لو تاستان تهران / تهران
پيام هاي برگزيده مجله پارسي نامه اتاق پيشنهادات پارسي نامه همه‌ي پيامهاي پارسي يار
برگزيدگان مجله در فروردين 1404
1 - در انتظار آفتاب
سي رتبه برگزيده بر اساس تعداد کل پيام در مجله
1 - آواي روستا
2 - « لنگرودي »
3 - *ابرار*
4 - ذره بين زنده
5 - * گل نرگس *
6 - تبسم بهار ♥
7 - قافيه باران
8 - خادمة الشهدا
9 - علي در کلبه درويشي
10 - محمد_عابديني
11 - ياسيدالکريم
12 - هما بانو
12 - * کميل *
13 - .:راشد خدايي:.
14 - *بنت فاطمه*اظهر
15 - گلهو قطعه اي ازبهشت
16 - انديشه نگار
17 - *زهرا.م
18 - مجنون الحسين ع
19 - *ميثم*
20 - ||عليرضا خان||
21 - شبستان نور
22 - * هاتف *
23 - در انتظار آفتاب
24 - «امير معظم»
25 - *قاصدك*
26 - ♥ ح. بالايي
27 - ساعت يك و نيم
27 - محمد جواد س
28 - شهريار کوچه ها
28 - مهسا خانوم
29 - ميراب عطش
30 - قلمدون
30 - *سحربانو*
+
نه ديوها،نه فرشته ها،نه چشمه،نه باران وقتي تو يادشان نمي کني نمي ميرند ،هستند ،زنده اند و يک روز مي آيند،هيچ قصه اي ناتمام نمي ماند،آينه حتي وقتي تو در آن نگاه نمي کني آينه است.
طبيعت پاک آدمي پاکي طلب مي کند،دعا کن همين طوري بماني تو خودت راچشمه نگه دار،ديگران در تو که نگاه کنند پاک مي شوند شرمنده از گناه مي شوند،اما مغرور مشو،اين تو نيستي که آن ها را پاک مي کني ماموريتشان اينست. - غلط غو لو ت
تو در چشم خودت چه هستي؟فرشته يا ديو،گفتم فرشته نيستم گفت :باش
پرسيد:وقتي سهمت را به فرشته ات دادي خودرا فرشته ديدي و از بالا نگاهش کردي يا او فرشته بود و سرت را بلند کردي که او را ببيني؟
اگر پليدي او نبود من چيز مهمي را از دست مي دادم اصلا زندگي را نمي فهميدم و مثل هزارها آدم ديگر مي شدم که نفهميدند
قسمتي از رمان خانوم
نوشته مسعود بهنود - غلط غو لو ت
+
هرگز کسي نداد بدين سان نشان برف
گويي که لقمه اي است زمين در دهان برف
مانند پنبه دانه که در پنبه تعبيه است
اجرام کوه هاست نهان در ميان برف
چاه مقنع است همه چاه خانه ها
انباشته به جوهر سيماب سان برف
بي نيزه هاي آتش و بي تيغ آفتاب
نتوان به تيرماه کشيدن کمان برف
از بس که سر به خانه ي هر کس فرو کند
سرد و گران و بي مزه شد ميهمان برف
گرچه سپيد کرد همه خان و مان ما
يا رب سياه باد همه خان و مان برف
وقتي چنين نشاط، کسي را مسلم است
که اسباب عيش دارد اندر زمان برف
هم نان و گوشت دارد هم هيمه هم شراب
هم مطربي که برزندش داستان برف
معشوقه ي مرکب از اضداد مختلف
باطن به سان آتش و ظاهر به سان برف - غلط غو لو ت
گلگونه يي بود به سپيد آب بر زده
هر جرعه اي که ريزد در جرعه دان برف
تا رنگ و روي خويش نمايد بر اين قياس
بعضي از آن باده و بعضي از آن برف
نه همچو من که هر نفسش باد زمهرير
پيغام هاي سرد دهد از زبان برف
گر قوتم بدي ز پي قرص آفتاب
بر بام چرخ رفتمي از نردبان برف - غلط غو لو ت
▌► | ► | ◄